ભૂત :
– માણેકલાલ પટેલ.
ભીખુએ કહ્યું : ” પૌરવી બેટા ! મહેમાન માટે પાણી લાવ જો ! ”
” વર્ષા તું લાવને? ”
ભીખુની પત્ની શારદા હસતા મોંઢે બોલી : ” પૌરવી આજે લેશન કરીને થાકી ગઈ છે અને વર્ષા તો ગમે તે કામ હોય તો હોંશેહોંશે જ કરે, હોં !”
રસોડામાં પોતું કરતી વર્ષાએ હોંકારો દેતાં કહ્યું :” હા કાકી, લાવું છું.”
અધ્ધર ખોસેલાં કપડાં સરખાં કરી વર્ષા પાણીના ગ્લાસ લઈને આવી .
એ વખતે પૌરવી વિડીયો ગેમ રમતી હતી.
મિલન અને રશ્મિ આજે રવિવાર હોઈ ભીખુના ઘરે મળવા માટે આવ્યાં હતાં.
ઘરકામ કરવું એ વર્ષા માટે રોજનું થઈ ગયું હતું. ગામડે ભીખુનાં ભાભીએ દુનિયામાંથી વિદાય લીધા પછી એ વર્ષાને અહીં ભણવા માટે લાવ્યો હતો.
પૌરવી બાર વર્ષની અને વર્ષા દશ વર્ષની હતી. બન્ને પિતરાઈ બહેનો વચ્ચે સારો મનમેળ પણ હતો.
એ બધાં વાતે ચઢ્યાં. વાતનો વિષય ભૂત હતો.
મિલને કહ્યું : ” ભૂત જેવું કંઈ હોતું નથી. ”
” સાવ એવું નથી. ” શારદા બોલી : ” મેં સાંભળ્યું છે કે કેટલાંક સારાં ભૂત…. ”
” સારાં ભૂત? ” કહી બધાં હસી પડ્યાં.
નાનકડી વર્ષા વિચારમાં પડી ગઈ. એના બાલ માનસમાં એક વિચાર આવ્યો : ” મમ્મી ! તું મને મૂકીને ક્યાં જતી રહી ! તું સારું ભૂત થઈને મારી ખબર લેવા તો આવ !”
અને એ રસોડામાં ચાનાં વાસણ ધોવા લાગી.
– માણેકલાલ પટેલ (અમર કથાઓ ગૃપ)
