દીકરી ચાલી પોતાને સાસરે;
મૂકી માબાપ ભાઈને આશરે.
હવે માંડવો આ કેવો સૂમસામ છે
એનો સૂનકાર ઠેઠ ઘેર પહોંચશે.
દીકરી ગુંજતી ઘરની દીવાલો;
થશે મૂંગી:ને મૌન એનું ખૂંચશે.
ઠામઠેકાણું મળ્યું એની હાશ રે:
પણ આસુંઓ છલકશે ઉદાસ રે..
પંખી ટહુકા મૂકીને ઝાડ છોડી ગયું
એના ગમતા આકાશ પાસે દોડી ગયું
જાણે શ્વાસ છૂટી પડ્યો શ્વાસ રે
દીકરી ચાલી પોતાના સાસરે.
– સુરેશ દલાલ
(સાભાર હસમુખ ગોહિલ, અમર કથાઓ ગ્રુપ)