લઘુકથા – શંકા :
– માણેકલાલ પટેલ.
જયની આંખો લાલઘૂમ થઈ ગઈ હતી. જ્યારથી એણે સીમા વિશે એલફેલ વાતો સાંભળી હતી ત્યારથી એનું ચેન ચોરાઈ ગયું હતું. એની સાથે વિશ્વાસઘાત થયો હોય તેમ એ અનુભવી રહ્યો હતો.
સીમા જયની મનોસ્થિતિથી સાવ અજાણ હતી.
ધીરેધીરે જયે એની સાથે બોલવાનું ઓછું કર્યું ત્યારે જ સીમાને થોડો અંદાજ આવેલો કે જય એનાથી નારાજ છે. એ પૂછતી પણ ખરી :- “જય ! શું વાત છે એ તો કહે?” પણ, જય બોલવાને બદલે મોંઢું બગાડી દેતો હતો.
જયની એકાદ મહિના પહેલાં જ આ શહેરમાં બદલી થઈ હતી એથી આડોશીપાડોશીઓને પણ એ ઓળખતો નહોતો. સવારે નવ વાગે જતો તે સાંજે સાતેક વાગે એ ઘરે આવતો હતો.
બે દિવસથી આડોશપાડોશમાંથી એને સંભળાતી વાતોથી એ હતપ્રભ થઈ ગયો હતો. એ વિચારતો હતો :- “એના ટિફિનમાં પરમ દિ ઘીથી લસલસતો શિરો, કાલે લાડવા – એને રાજી રાખવાની આ સીમાની ચાપલૂશી તો નહિ હોય ને?”
એના મનમાં સળવળેલો શંકાનો કીડો એને જરા પણ જંપવા દેતો નહોતો.
આજે એ ઘરેથી ટિફિન લઈને નીકળ્યો ત્યારે જ નક્કી કરેલું કે સીમાને એ રંગે હાથ પકડે પછી જ આગળની વાત.
સોસાયટીના નાકા બહાર એ ઉભો રહ્યો. થોડીવારે એણે ગાઉનને બદલે સાડી પહેરેલી સીમાને કોમન પ્લોટ બાજુ જતી જોઈ. એના ગુસ્સાનો પાર ન રહ્યો. એ પણ ધીમેથી એની પાછળ પાછળ ગયો.
સીમા સોસાયટીના બોરની ઓરડી ખોલી અંદર પ્રવેશી કે તુરતજ એ મનમાં બબડ્યો :- “છે જરાયે લાજ- શરમ?”
જેવો એ ઓરડીના ઉંબરે ચઢ્યો કે તરત જ અંદરનું દ્રશ્ય જોઈને એ સ્તબ્ધ થઈ ગયો.
એને જોઈને અંદરથી અચાનક આવવા લાગેલો ભસવાનો પંચમ સ્વર સાંભળી એ ડઘાઈ ગયો.
– માણેકલાલ પટેલ.
ઓરડીમાં વિયાએલી કૂતરીને ચાર ગલૂડિયાં હતાં એને ખવડાવવા માટે સીમા જતી હતી પણ એનો પતિ ખોટી રીતે વહેમાતો હતો.
