જન્મતાની સાથે જ,
હાસ્યના કિલકાટથી ભર્યું મેં ઘર.
ને એ થયું પિયરનું ઘર…
કંકુવર્ણે પગલે ચાલી,
હાથ ને જાત ઘસી દીપાવ્યું મેં ઘર.
ને એ થયું સસરાનું ઘર…
ઉમંગ અને અરમાનોથી
બાળકોની કાલીઘેલી બોલીથી ભરી દીધું ઘર.
ત્યાં તો પતિ કહે, વાહ શું સુંદર છે મારું ઘર,
ને એ થયું પતિનું ઘર…
હશે! કદાચ હવે થશે મારું ઘર,
એમ માની મોટા કર્યા સંતાન.
પુત્ર કહે, મમ્મી, તું આવીશ મારે ઘરે?
ને એ થયું પુત્રનું ઘર…
ચારે અવસ્થામાં મેં વસાવ્યા ચાર ઘર ને છતાં…
કયું હશે મારું ઘર?
– લેખક અજ્ઞાત.
(સાભાર નિલેશ ભેંસાણિયા, અમર કથાઓ ગ્રુપ)
