હું તો જાણું છું ને !
સવારના નવ વાગ્યાની આસપાસનો સમય હતો. પોતાના હાથના અંગુઠા પર લીધેલા ટાંકા કઢાવવા માટે એક દાદા પરદેશના એક નર્સિંગહોમનાં વેઇટિંગ રૂમમાં બેઠા હતાં.
ડ્યુટિ પરની નર્સ પોતાના કામમાં થોડી વ્યસ્ત હતી. પોતે ઉતાવળમાં છે એવું દાદાએ નર્સને એકાદ – બે વખત કહ્યું એટલે નર્સે એમનો કેસ હાથમાં લીધો. દાદાના અંગુઠા પરનો ઘા જોયો, બઘી વિગત જોઈ. એ પછી એ નર્સે અંદર જઈ ડૉકટરને જાણ કરી.
ડૉક્ટરે દાદાના ટાંકા કાઢી નાંખવાની નર્સને સૂચના આપી.
નર્સે દાદાને ટેબલ પર સૂવડાવ્યા. પછી પૂછ્યું, ‘દાદા ! તમારી ઉતાવળનું કારણ હું પૂછી શકું? કોઈ બીજા ડૉક્ટરને બતાવવા માટે જવાનું છે?’
‘ના બહેન ! ફલાણા નર્સિંગહોમમાં મારી પત્નીને દાખલ કરેલી છે. એની સાથે નાસ્તો કરવાનો સમય થઈ ગયો છે. છેલ્લા પાંચ વરસથી સવારે સાડાનવ વાગ્યે એની જોડે નાસ્તો કરવાનો મારો અતૂટ ક્રમ રહ્યો છે. છેલ્લાં પાંચ વરસથી એ નર્સિંગહોમમાં મારી પત્ની દાખલ થયેલી છે.’
‘પાંચ વરસથી? શું થયું છે એને?’ નર્સે પૂછ્યું .
‘એને સ્મૃતિભ્રંશ – અલ્ઝાઇમર્સનો રોગ થયેલો છે.’ દાદાએ જવાબ આપ્યો.
મોં પર સહાનુભૂતિના ભાવ સાથે નર્સે ટાંકા કાઢવાની શરૂઆત કરી. એકાદ ટાંકાનો દોરો ખેંચતી વખતે દાદાથી સહેજ સિસકારો થઈ ગયો એટલે તેમનું ધ્યાન બીજે દોરવા નર્સે ફરી વાતની શરૂઆત કરી, દાદા ! તમે મોડા પડશો તો તમારાં પત્ની ચિંતા કરશે કે તમને ખિજાશે ખરાં?’
દાદા બે ક્ષણ નર્સ સામે જોઈ રહ્યા. પછી બોલ્યા, ‘ના જરા પણ નહીં. એ ચિંતા પણ નહીં કરે અને ખિજાશે પણ નહીં, કારણકે છેલ્લાં પાંચ વરસથી એની યાદ શક્તિ સંપૂર્ણપણે ચાલી ગઈ છે. એ કોઈને ઓળખતી જ નથી. હું કોણ છું એ પણ એને ખબર નથી !’
નર્સને અત્યંત નવાઈ લાગી. એનાથી પુછાઈ ગયું, દાદા! જે વ્યક્તિ તમને ઓળખતી પણ નથી એના માટે તને છેલ્લાં પાંચ વરસથી નિયમિત નર્સિંગહોમમાં જાઓ છો? તમે આટલી બધી કાળજી લો છો, પરંતુ એને તો ખબર જ નથી કે તમે કોણ છો?’
દાદાએ નર્સનો હાથ પોતાના હાથમાં લઈ હળવેથી કહ્યું, ‘બેટા ! એને ખબર નથી કે હું કોણ છું, પરંતુ મને તો ખબર છે ને કે એ કોણ છે?’
દાદાની આંખોના ખૂણામાં ભીનાશ આવી ગઈ અને નર્સની આંખોમાં આંસુ !
સાચો પ્રેમ એટલે… સામી વ્યક્તિનો જેમ છે તેમ સંપૂર્ણ સ્વીકાર, એના સમ્રગ અસ્તિત્વનો સ્વીકાર, જે હતું તેનો સ્વીકાર, જે છે તેનો સ્વીકાર, ભવિષ્યમાં જે હશે તેનો સ્વીકાર અને જે કંઈ નહીં હોય તેનો પણ સ્વીકાર !
– ડૉ. આઈ કે વીજળીવાળા
