લઘુકથા – ઈજ્જત :
– માણેકલાલ પટેલ.
હેતાના લગ્નની તૈયારીઓ ચાલતી હતી. નાના ગામમાં કોઈના પણ ઘરે પ્રસંગ હોય તોયે ગામ આખામાં આનંદ માં ઉછાળો આવતો.
જેમજેમ પ્રસંગ નજીક આવતો ગયો તેમતેમ ગામના બધાં જ ઘરોમાં હરખની હેલી આવતી જતી હતી. એક ગજાનંદના ઘરે ઉદાસીનો માહોલ હતો.
આ ગજાનંદ મૂળ તો બીજા ગામથી અહીં પાંચેક વર્ષ પહેલાં પરિવાર સાથે રહેવા આવેલ અને ગામમાં દૂધમાં ભળતી સાકરની જેમ ભળી ગયેલ.
આ ગજાનંદના દિકરા સંકેત અને હેતા એકબીજાને ગમવા લાગેલાં. વાત થોડી આગળ પણ વધેલી અને ચોરેચૌટે ચર્ચાય થવા માંડેલી.
ગજાનંદ વેપારી માણસ એટલે એણે વાતનું વતેસર થાય એ પહેલાં જ એની પત્ની સાથે હેતાનાં મા- બાપને મળીને સંકેત માટે માગું નાખવાનું વિચારી એ એમના ઘરે ગયેલાં.
પ્રતીકાત્મક (સોર્સ : ગૂગલ)
વાત સાંભળીને હેતાની મા તો ડઘાઈ જ ગયેલી. એના બાપા તો ગુસ્સે પણ થઈ ગયેલા :- “ગજાનંદ, તમે ગામના થઈને આવી વાત લઈને મારા ઘરે આવતાં તમારા પગ કેમ ઉપડ્યા?”
હેતાની મા એ તો ધૂંધવાઈને કહેલું :- “ગામ અને સમાજમાં આ વાતનો ખ્યાલ આવશે તો આપણા બેય પરિવારોની ઈજ્જતનો સવાલ આવશે.”
સંકેતે જ્યારે આ વાત જાણી ત્યારે એ ઉદાસ થઈ ગયેલો :- “કાશ ! અમે થોડા સમય પહેલાં જ આ ગામ છોડી દીધું હોત તો?”
– માણેકલાલ પટેલ.
