આ કવિતા મોંઢે કરી નાખવા જેટલી સારી છે, ધીમે ધીમે વાંચજો ઘણું બધું શીખવી જાય છે.

શબ્દો સમજાય અને ન વાગે,

એ બહુ જરૂરી છે.

સંબંધ સચવાય અને મન ન કચવાય,

એ બહુ જરૂરી છે.

નીકળી જાઉં હું ગમે તેટલું આગળ સત્યની શોધમાં,

સમય રહેતા પાછું વળાય;

એ બહુ જરૂરી છે.

લંબાઈ માપીને શું કરીશું આ જિંદગીની?

દુ:ખના દિવસો જલ્દીથી, સુખના ધીરે-ધીરે જાય,

એ બહુ જરૂરી છે.

અંતે ભળી જવાનું છે રાખમાં

એ જાણતો હોવા છતાંય દોડે જાઉં છું,

કારણ કે દીપક બુજાય એ પહેલા ઝળહળી જવાય,

એ બહુ જરૂરી છે.

મિત્રતાનું ક્ષેત્રફળ માપવાનું સમીકરણ અલગ પણ હોઈ શકે,

લંબાઈ અને પહોળાઈ માપવામાં, ઊંડાઈ વિસરાઈ ન જાય,

એ બહુ જરૂરી છે.

સંવાદ સર્જાય કે નહિ એ અગત્યનું નથી,

એક-મેક ને જોઈ ને આંખો ચમકી જાય,

એ બહુ જરૂરી છે

હસું-રડું, અથડાઉં-પછડાઉં,

જાઉં ઉપર કે નીચે પડી જાઉં,

અસ્તિત્વથી અંત સુધી વ્યક્તિએ ઝઝુમતા રહેવું,

એ બહુ જરૂરી છે.

શબ્દો સમજાય અને ન વાગે,

એ બહુ જરૂરી છે.

સંબંધ સચવાય અને મન ન કચવાય,

એ બહુ જરૂરી છે.

(સોર્સ વોટ્સએપ)