સાવ સાચી ઘટના. દરેકને વિનંતી કે વાંચજો અને ગમે તો શેર કરજો.
હું છેલ્લા 5 વર્ષથી ગવર્નમેન્ટ ક્વાર્ટરમાં રહુ છુ. ઘણીવાર મારે મારા મકાનમાં મરામત માટે મરામતનું કામ સાંભળતા કર્મચારીઓને ફોન કરવા પડતા હોય છે. વારંવાર ફોન કરીને થાકો ત્યારે માંડ કોઇ આવી લીપાપોતી કરી જતું હોય છે. તાજેતરમાં જ હુ રહું છુ એ મકાનનો બાથરૂમનો નળ તૂટી ગયો હતો. મેં નવો નળ લાવીને ફીટ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો, તો પાઇપ પણ તૂટી ગઇ. એટલે ટેમ્પરરી વેલણ પર કાપડ વિટાળીને વાટો લગાવી દીધો.
મારી પત્ની હેતલે મેઇન્ટનન્સનું કામ સંભાળતા એક કર્મચારીને ફોન કર્યો તો સામેથી દરવખત મળતો તેવો લાક્ષણિક જવાબ મળ્યો, “સાંજે માણસ મોકલું છુ.”
અને પાંચ દિવસે સવારે ૧૦ વાગ્યે એમની સાંજ પડી. સરકારી પ્લમ્બર તો ન આવ્યો પણ એના બદલામાં એક માણસ આવ્યો. દેખાવે સાવ લઘર-વઘર અને મેલાં-ઘેલા કપડા પહેરેલો. બધુ ચેક કરીને એણે કહ્યું, “એક પાઇપ, એક એલ્બો અને એક નળ લાવવો પડશે.”
મનમાં તો મને બહુ ગુસ્સો આવ્યો રિપેરીંગનું કામ સંભાળતા કર્મચારીઓ પર કે, એક તો આટલા દિવસે માણસ મોકલ્યો અને તે પણ ભગવાન જાણે કે એને આવડતું હશે કે કેમ? મારે પણ ઓફિસ જવામાં મોડું થતુ હતું તો મે કહ્યુ, “ચાલ, મારી બાઇક પર બેસી જા આપણે લઇ આવીએ.” એ ભાઇ મારી બાઇક પાછળ આવીને બેઠો અને કચવાતા મને મે બાઇકને કીક મારી.
રસ્તામાં મે પૂછ્યુ, “ક્યાંનો છે ભાઇ?”
“ગોધરાનો” જવાબ મળ્યો.
“અહીયા વડોદરામાં ક્યાં રહે છે?” મે બીજો સવાલ કર્યો.
“સલાટવાળા સરકારી વસાહત છે ત્યાં રહીએ છે સાહેબ. કામ ચાલુ છે” એને જવાબ આપ્યો.
“લગ્ન થયા કે નહિ?” લોકોના જીવનમાં ખણખોદની મારી આદતને લીધે મારા સવાલો ચાલુ જ રહ્યાં.
“લગ્ન થઇ ગયા છે અને બે બેબી છે સાહેબ.. બધા ગામડે છે” એને કહ્યુ.
એટલામાં દુકાન આવી ગઇ. જોઇતો સામાન એને લીધો અને બિલ બનાવ્યુ તો ૪૫૦ રૂપિયાનું થયું. બિલ ચુકવવા મેં ખિસ્સામાંથી પર્સ કાઢ્યુ ત્યાં તો એ બોલ્યો, “હું આપી દઉ છુ સાહેબ.. બિલ ઓફિસમાં આપીશ એટલે મને પૈસા મળી જશે.” અને એક કોરેથી ફાટેલા શર્ટના ખીસ્સામાંથી ૫૦૦ ની નોટ કાઢીને દુકાનદારને આપી દીધી.
બધું ઘરે લાવીને ફીટ કરી દીધું અને જવા લાગ્યો તો મે કહ્યું, “પેલા પૈસા મેં ચુકવી દીધા હોત તો પણ આ બિલ બતાવીને તું બીજા ૪૫૦ રૂપિયા ઓફિસમાંથી લઇ લેતો તો કોણે ખબર પડવાની હતી?”
“ઉપરવાળાથી થોડું છાનું રહેવાનું હતું, સાહેબ” હુ એનો જવાબ સાંભળીને છક થઇ ગયો. એક ગુટખાથી પીળા પડી ગયેલાં દાંત, લઘરવઘર દેખાવ, મેલાં-ઘેલાં કપડા પાછળ રહેલ એક અસામાન્ય માનવને હુ જોઇ રહ્યો. કેટલાક લોકોના કપડા ભલે મેલાં હોય પરંતુ એમનું ચારિત્ર એકદમ અણીશુધ્ધ હોય છે.
મારી કહેવાતી સભ્યતા એની સામે મને વામણી લાગવા માંડી. એ ઘરમાંથી તો નિકળી ગયો પણ મારા અસ્તિત્વને ખળભળાવી ગયો. કદાચ આ પ્રુથ્વી આવા ગણ્યાં-ગાઠ્યાં લોકોને કારણે જ ટકી રહી છે નહિતર ક્યારનુંય એનુ કાસળ નીકળી ગયુ હોત.
– અશ્વિનસિંહ જાદવ (અમર કથાઓ ગ્રુપ)
(૧૦૦% સાચી ઘટના છે.)
