ચિત્રમાં તમે ટામેટાંનો છોડ જોશો, કદાચ કોઈ મુસાફરે ટ્રેનમાંથી ટમેટા બીજ ફેંકી દીધું હશે.
આ છોડ જમીનની છાતી ફાડીને બહાર નીકળ્યો છે પરંતુ પથ્થરો ફાડીને નહીં.
જ્યારે આ બહુ નાનો હશે, ત્યારે તે શતાબ્દી અને રાજધાની જેવી
તોફાન થી ઝડપથી દોડતી ટ્રેનો પસાર થયા પછી પણ વધવાનું શીખી વૃદ્ધિ પામી ટામેટાને જન્મ આપ્યો.
આ છોડનો કોઈ હાથ-પગ નથી મગજ પણ નથી અને તેને જીવવા માટે ઓછામાં ઓછું માટી અને પાણી મળવું જોઈએ, જે તેનો અધિકાર પણ હતો.
પરંતુ આ છોડ પાણી વિના, માટી વિના, સુવિધાઓ વિના, વિકસિત થયો, અને આ છોડનો જીવન-ઉદ્દેશ ફળ આપવાનો હતો, તે હેતુ તે પરિપૂર્ણ થયો.
આપણા મનુષ્ય પાસે હાથ, પગ, મગજ છે, તે પછી પણ, જો આપણે જીવનમાં પોતાને નબળા ગણીએ, તો આપણે જીવનને યોગ્ય રીતે જીવી ન શકીએ, જે આપણા જીવનનો હેતુ છે, તો પછી આ જીવનમાં આવવું કોઈ ઉચિત નથી. .
જે લોકોને લાગે છે કે આપણે જીવનમાં નિષ્ફળ ગયા છીએ, આપણે જીવનમાં કંઇ કરી શકતા નથી, બરબાદ થઈ ગયા છે, તો પછી તેઓએ આ ટમેટા છોડમાંથી કંઇક શીખવું જોઈએ. વાસ્તવિક જીવનનું નામ એ સતત સંઘર્ષની વાર્તા છે.
– રાજ રાઠોડ સહજાનંદ (સાભાર ચીમન ભલાલા અમર કથાઓ ગ્રુપ)
