“વેલ્યું છૂટિયું રે વીરા” આ અદ્દભુત ગુજરાતી લોકગીત તમારા બાળકોને જરૂર સંભળાવજો.

વેલ્યું છૂટિયું રે, વીરા ! વાડીના વડ,

ધોળીડા બાંધ્યા રે વડને વાંકીએ

ચાર-પાંચ સૈયરું રે, વીરા ! પાણીડાની હાર્ય,

વચલી પાણિયારે વીરને ઓળખ્યો.

ઓળખ્યો ઓળખ્યો રે માની આંખ્યુંની અણસાર

બાપની બોલાશે વીરને ઓળખ્યો.

વીરા ! ચાલો રે દખણી બેનીને ઘેર,

ઉતારા દેશું ઊંચા ઓરડા.

વેલ્યું છોડજો રે, વીરા ! લીલા લીંબડ હેઠ,

ધોળીડા બાંધજો રે વચલે ઓરડે.

નીરીશ નીરીશ રે, વીરા ! લીલી નાગરવેલ્ય,

ઉપર નીરીશ રાતી શેરડી.

રાંધીશ રાંધીશ રે, વીરા ! કમોદુંનાં કૂર,

પાશેર રાંધીશ કાજૂ-ખીચડી.

પાપડ શેકીશ રે, વીરા ! પૂનમ કેરો ચંદ,

ઉપર આદુ ને ગરમર આથણાં.

જમશે જમશે રે મારો માડીજાયો વીર,

ભેળી બેસશે રે એક જ બેનડી.

ઊંચી મેડી રે, વીરા ! ઊગમણે દરબાર,

તિયાં રે ઢળાવું તારા ઢોલિયા.

પોઢશે પોઢશે રે નારો માડીજાયો વીર,

ભેળી બેસશે રે એક જ બેનડી.

કરજે કરજે રે, બેની ! સખદખની વાત,

ઘેરે જાશું તો માતા પૂછશે.

ખાવી ખાવી રે, વીરા ! ખોરુડી જાર,

સૂવું રે, માડીના જાયા ! સાથરે.

બાર બાર વરસે રે, વીરા ! માથડિયાં ઓળ્યાં,

તેર વરસે રે તેલ નાખિયાં.

મેલો મેલો રે, બેની ! તમારાં સાસરાં.

વીરા વીરા રે ! બેની માસ છ માસ,

આખર જાવું રે બેનીને સાસરે.

ભરવાં ભરવાં રે, વીરા ! ભાદરુંનાં પાણી,

ભાદરની રેલે બેની તણાઈ ગયાં.

આ ને કાંઠે રે વીરો રહ રહ રુએ,

ઓલ્યે કાંઠે રુએ એની માવડી.

– સંકલન/સંપાદન : હસમુખ ગોહીલ